Από τις Ελένη Θεοδωροπούλου και Ειρήνη Κεδίκογλου
Erasmus στην αιώνια πόλη…
Ό, τι κι αν έχει ακούσει κανείς για τη Ρώμη είναι λίγο μέχρι να την επισκεφθεί και να τη ζήσει ο ίδιος. Εάν δεν έχετε πάει ποτέ, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό από την ιδιαίτερη ομορφιά της και τους ζεστούς ανθρώπους της. Όσοι, πάλι, την έχετε ήδη επισκεφθεί, θα την αγαπήσετε ακόμη περισσότερο.
Για την πόλη:
Η Ρώμη, όσο κλισέ και αν ακούγεται, είναι όντως ένα ζωντανό μουσείο. Ο επισκέπτης χορταίνει, όπου και αν περπατήσει, την υπέροχη αρχιτεκτονική, τα παλιά κτίρια που θυμίζουν κάτι από άλλη εποχή, τα αγάλματα, τις πλατείες – κόσμημα, τις βρύσες σε κάθε γωνία του δρόμου, τις μικρές λεπτομέρειες – αφιερώματα στις γωνίες των κτιρίων. Φυσικά υπάρχουν πάρα πολλά μουσεία, τα οποία δεν θα αφήσουν κανέναν να βαρεθεί μέσα στο εξάμηνο του Erasmus –εάν έχει την όρεξη να τα γυρίσει όλα. Πόλη ζωντανή και πάντα γεμάτη κόσμο, σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις οτιδήποτε ζητάει η διάθεσή σου...
... και το γούστο σου. Από gallery και εκθέσεις μέχρι σινεμά και θέατρο, από ατελείωτα party μέχρι ρομαντικό δείπνο σε ένα μικρό ταβερνάκι, η Ρώμη θα σε εκπλήσσει από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή, αρκεί να έχεις τη διάθεση να την ανακαλύψεις. Πρακτικό tip: Έχετε πάντα μαζί σας ένα μπουκάλι νερό –και μην το πετάξετε ποτέ. Η πόλη είναι διάσπαρτη με πηγές, και με τόσο περπάτημα θα σας χρειαστεί.
Όσον αφορά στα πιο πρακτικά ζητήματα, η πόλη είναι αρκετά μεγάλη, επομένως είναι σημαντικό να επιλέξει κανείς για να μείνει μια περιοχή που, τουλάχιστον, θα έχει καλές συγκοινωνίες και το βράδυ –αν και οι συγκοινωνίες τους είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλές. Νυχτερινά λεωφορεία υπάρχουν πολλά, προς όλες τις περιοχές της πόλης και λειτουργούν καθημερινά όλο το βράδυ, πράγμα πολύ βολικό, διότι τα ταξί είναι αρκετά ακριβά –με την ταρίφα να ξεκινάει στα 5,9 ευρώ τη νύχτα. Το μετρό τους είναι πολύ παλιό και συνδέει λίγες κεντρικές περιοχές, λόγω των αρχαιολογικών ευρημάτων στο κέντρο της πόλης, που εμποδίζουν την επέκταση των γραμμών. Το λεωφορείο και το τραμ είναι οι πιο βολικοί τρόποι μετακίνησης. Μην περιμένετε, ωστόσο, την ευρωπαϊκή ακρίβεια των δρομολογίων, αλλά μεταφέρετε την ελληνική νοοτροπία εκεί, σε αυτό το ζήτημα.
Η ιταλική νοοτροπία για διαδικαστικά ζητήματα είναι πρόβλημα, αλλά τις περισσότερες φορές η λύση είναι απλά ένα χαμόγελο. Η πλέον χρησιμοποιηθείσα φράση, δε, είναι η εξής: Scusi! Posso fare una domanda? (Συγγνώμη, μπορώ να κάνω μία ερώτηση;) Μη φοβηθείτε να ρωτήσετε για το οτιδήποτε. Οι περισσότεροι είναι άκρως πρόθυμοι να βοηθήσουν!
Για το κόστος ζωής:
Τα ενοίκια είναι ανεβασμένα, ειδικά από φέτος που η κρίση χτύπησε και την πόρτα της Ιταλίας. Σε γενικές γραμμές, είναι πολύ δύσκολο να βρεις δωμάτιο σε σπίτι με λιγότερο από 350-400 ευρώ. Εάν κάποιος επιθυμεί να μείνει μόνος του σε ένα διαμέρισμα, δεν νομίζω να βρει σπίτι με λιγότερο από 600 ευρώ. Εστίες δεν δίνονται για φοιτητές από προγράμματα ανταλλαγής – τουλάχιστον όχι στο πανεπιστήμιο Luiss- και οι περισσότεροι μένουν σε διαμέρισμα με άλλους συγκατοίκους. Να σημειώσω ότι στο κέντρο οι τιμές ανεβαίνουν κατακόρυφα (πάνω από 1000 ευρώ για μια ‘τρύπα΄), οπότε δεν θα το συνιστούσα.
Το κόστος ζωής είναι κατά μέσο όρο στα επίπεδα της Ελλάδας, ίσως λίγο ανεβασμένο σε ορισμένους τομείς, αλλά χωρίς μεγάλες και δυσάρεστες εκπλήξεις. Εάν θέλετε να φάτε όπως οι Ιταλοί, θα πρέπει πάντως να δώσετε κάτι παραπάνω: ένα πλήρες γεύμα σε εστιατόριο, με πρώτο πιάτο, κυρίως πιάτο, σαλάτα, κρασί, γλυκό και καφέ θα κοστίσει τουλάχιστον 25-30 ευρώ/ άτομο –εάν βεβαίως αντέχετε να φάτε τόσο! Υπάρχουν, εννοείται, και πιο φτηνά μαγαζιά, καθώς και η επιλογή της pizza στο χέρι, σάντουιτς ή ντονέρ (γύρος). Όσο για τη βραδινή ζωή, υπάρχουν στέκια φοιτητών με το ποτό στα 3-4 ευρώ, υπάρχουν και τα υπόλοιπα με τιμές Ελλάδας, δηλαδή το ποτό γύρω στα 7-8 ευρώ. Πολύ πρακτικό είναι το λεγόμενο aperitivo, κάθε βραδάκι από τις 6.30 έως τις 9.30 περίπου, το οποίο προσφέρεται στα μπαρ της πόλης και περιλαμβάνει 1 ποτό ή κοκτέιλ και open μπουφέ -όλα αυτά στην κανονική τιμή του ποτού.
Για τα πανεπιστήμια:
1.Luiss Guido Carli
Το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο είναι ιδιωτικό και συνακόλουθα οι παροχές του είναι άνω του μέσου όρου σε σύγκριση με την Ελλάδα. Για τους φοιτητές ανταλλαγής δεν υπάρχουν δίδακτρα.
Η επιλογή μου ήταν καθαρά πρακτική, δεδομένου ότι δεν μιλούσα Ιταλικά και αυτό ήταν το μόνο από τα συμβαλλόμενα πανεπιστήμια που παρείχε και κάποια μαθήματα στα Αγγλικά. Αποδείχτηκε όμως μια καλή επιλογή. Οι τάξεις είναι ολιγομελείς, ενώ εάν κάποιος είναι από 3ο έτος και άνω, μπορεί να παρακολουθήσει και μαθήματα master, μάλιστα και μαθήματα από τα άλλα δύο τμήματα του πανεπιστημίου (Οικονομικό και Πολιτικό). Για όσους δεν γνωρίζουν Ιταλικά ή θέλουν να προχωρήσουν στη γλώσσα, προσφέρονται μαθήματα και σχετική πιστοποίηση κατόπιν εξέτασης. Οι εγκαταστάσεις του είναι πολύ καλές και σύγχρονες, μοιρασμένες σε 3 κτιριακά συγκροτήματα, ανάμεσα στα οποία προσφέρεται δωρεάν μετακίνηση με πούλμαν από το πανεπιστήμιο. Στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο υπάρχει, ακόμη, η δυνατότητα ενασχόλησης με διάφορες δραστηριότητες, όπως ποδόσφαιρο, βόλεϊ ή ραδιοφωνικές εκπομπές. Στα κτίρια υπάρχουν, εκτός από αίθουσες διδασκαλίας, καφετέριες, βιβλιοπωλείο, βιβλιοθήκη, αίθουσες υπολογιστών και εστιατόριο –το οποίο προσφέρει πλήρες γεύμα με 3,2 ευρώ. Οι φοιτητές προμηθεύονται 2 κάρτες, μία για το εστιατόριο και μία για τις υπόλοιπες δραστηριότητές τους εντός του πανεπιστημίου, αποφεύγοντας έτσι τη γραφειοκρατία. Οι εξετάσεις γίνονται κατά κύριο λόγο προφορικά.
Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα πανεπιστήμιο με καλή οργάνωση, που παρέχει στους εισερχόμενους φοιτητές ό,τι βοήθεια χρειαστούν ήδη από την πρώτη μέρα της άφιξής τους.
2.La Sapienza
Το εν λόγω πανεπιστήμιο είναι από τα πλέον γνωστά της Ιταλίας. Διάσημο για το επίπεδο σπουδών του και με διδακτικό προσωπικό μεγατόνων. Το campus –χτισμένο επί Μουσολίνι– είναι σε κεντρικό σχετικά σημείο (κοντά στο σταθμό Termini) και από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη –προσωπικά την πρώτη μέρα έκανα 45 λεπτά να εντοπίσω το κτήριο της Νομικής και θυμάμαι να στέλνω μηνύματα απελπισίας σε φίλους μου. Εκτός από το campus, κτήρια του πανεπιστημίου βρίσκονται διάσπαρτα στην πόλη, ενώ υπάρχουν και 3 λέσχες φαγητού. Το πλήρες γεύμα (πρώτο και δεύτερο πιάτο, συνοδευτικό, γλυκό ή φρούτο) στοιχίζει 2,03 ευρώ (ναι! ναι! τα 3 λεπτά κρίνονται απαραίτητα) και σε καλύπτει ποσοτικά για 1,5 μέρα.
Αυτό που δεν ήξερα όταν έφτασα στη Ρώμη είναι λεπτομέρειες για την ιταλική γραφειοκρατία –μου έλειψε τόσο πολύ το ελληνικό δημόσιο τους 4,5 αυτούς μήνες! Γράφτηκα μετά από 3 βδομάδες παραμονής και καθημερινών προσπαθειών, γιατί απλά το γραφείο Erasmus δεν λειτουργούσε. Γενικότερα ήρθα αντιμέτωπη με σωρεία προβλημάτων και το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο ήταν και το μόνο μελανό σημείο της εμπειρίας μου.
Αν κάποιος σκέφτεται να το επιλέξει πρέπει να λάβει υπόψη του τα εξής: τα τελευταία χρόνια το πανεπιστήμιο λειτουργεί με ακαδημαϊκά έτη –όχι εξάμηνα. Οι περισσότεροι άλλωστε ανταλλάξιμοι φοιτητές πάνε εκεί για έτος. Τα μαθήματα του Α΄ έτους διαρκούν από Νοέμβρη έως Μάιο, ενώ των υπολοίπων ετών από Γενάρη έως Ιούλιο. Όλες οι εξετάσεις, με μόνη εξαίρεση το προοριζόμενο για τους φοιτητές Erasmus «Εισαγωγή στο Ιταλικό Δίκαιο», είναι προφορικές με ιδιαίτερα μεγάλη ύλη (σαφώς μεγαλύτερη από ένα μέσο μάθημα της Νομικής Αθηνών), γεγονός που καθιστά την πολύ καλή γνώση της ιταλικής απαραίτητη.
Συνολικές εντυπώσεις….
Η εμπειρία του Erasmus υπήρξε και για τις δυο μας η ωραιότερη μέχρι στιγμής στη ζωή μας. Αξίζει να τη ζήσει κανείς, σε όποια πόλη και αν επιλέξει να πάει. Στη Ρώμη πάντως είναι σίγουρο ότι θα χορτάσει εικόνες, ιστορία, φαγητό και θα έχει την ικανοποίηση να ζήσει, έστω για λίγο, στην αιώνια πόλη!
Erasmus στην αιώνια πόλη…
Ό, τι κι αν έχει ακούσει κανείς για τη Ρώμη είναι λίγο μέχρι να την επισκεφθεί και να τη ζήσει ο ίδιος. Εάν δεν έχετε πάει ποτέ, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό από την ιδιαίτερη ομορφιά της και τους ζεστούς ανθρώπους της. Όσοι, πάλι, την έχετε ήδη επισκεφθεί, θα την αγαπήσετε ακόμη περισσότερο.
Για την πόλη:
Η Ρώμη, όσο κλισέ και αν ακούγεται, είναι όντως ένα ζωντανό μουσείο. Ο επισκέπτης χορταίνει, όπου και αν περπατήσει, την υπέροχη αρχιτεκτονική, τα παλιά κτίρια που θυμίζουν κάτι από άλλη εποχή, τα αγάλματα, τις πλατείες – κόσμημα, τις βρύσες σε κάθε γωνία του δρόμου, τις μικρές λεπτομέρειες – αφιερώματα στις γωνίες των κτιρίων. Φυσικά υπάρχουν πάρα πολλά μουσεία, τα οποία δεν θα αφήσουν κανέναν να βαρεθεί μέσα στο εξάμηνο του Erasmus –εάν έχει την όρεξη να τα γυρίσει όλα. Πόλη ζωντανή και πάντα γεμάτη κόσμο, σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις οτιδήποτε ζητάει η διάθεσή σου...
... και το γούστο σου. Από gallery και εκθέσεις μέχρι σινεμά και θέατρο, από ατελείωτα party μέχρι ρομαντικό δείπνο σε ένα μικρό ταβερνάκι, η Ρώμη θα σε εκπλήσσει από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή, αρκεί να έχεις τη διάθεση να την ανακαλύψεις. Πρακτικό tip: Έχετε πάντα μαζί σας ένα μπουκάλι νερό –και μην το πετάξετε ποτέ. Η πόλη είναι διάσπαρτη με πηγές, και με τόσο περπάτημα θα σας χρειαστεί.
Όσον αφορά στα πιο πρακτικά ζητήματα, η πόλη είναι αρκετά μεγάλη, επομένως είναι σημαντικό να επιλέξει κανείς για να μείνει μια περιοχή που, τουλάχιστον, θα έχει καλές συγκοινωνίες και το βράδυ –αν και οι συγκοινωνίες τους είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλές. Νυχτερινά λεωφορεία υπάρχουν πολλά, προς όλες τις περιοχές της πόλης και λειτουργούν καθημερινά όλο το βράδυ, πράγμα πολύ βολικό, διότι τα ταξί είναι αρκετά ακριβά –με την ταρίφα να ξεκινάει στα 5,9 ευρώ τη νύχτα. Το μετρό τους είναι πολύ παλιό και συνδέει λίγες κεντρικές περιοχές, λόγω των αρχαιολογικών ευρημάτων στο κέντρο της πόλης, που εμποδίζουν την επέκταση των γραμμών. Το λεωφορείο και το τραμ είναι οι πιο βολικοί τρόποι μετακίνησης. Μην περιμένετε, ωστόσο, την ευρωπαϊκή ακρίβεια των δρομολογίων, αλλά μεταφέρετε την ελληνική νοοτροπία εκεί, σε αυτό το ζήτημα.
Η ιταλική νοοτροπία για διαδικαστικά ζητήματα είναι πρόβλημα, αλλά τις περισσότερες φορές η λύση είναι απλά ένα χαμόγελο. Η πλέον χρησιμοποιηθείσα φράση, δε, είναι η εξής: Scusi! Posso fare una domanda? (Συγγνώμη, μπορώ να κάνω μία ερώτηση;) Μη φοβηθείτε να ρωτήσετε για το οτιδήποτε. Οι περισσότεροι είναι άκρως πρόθυμοι να βοηθήσουν!
Για το κόστος ζωής:
Τα ενοίκια είναι ανεβασμένα, ειδικά από φέτος που η κρίση χτύπησε και την πόρτα της Ιταλίας. Σε γενικές γραμμές, είναι πολύ δύσκολο να βρεις δωμάτιο σε σπίτι με λιγότερο από 350-400 ευρώ. Εάν κάποιος επιθυμεί να μείνει μόνος του σε ένα διαμέρισμα, δεν νομίζω να βρει σπίτι με λιγότερο από 600 ευρώ. Εστίες δεν δίνονται για φοιτητές από προγράμματα ανταλλαγής – τουλάχιστον όχι στο πανεπιστήμιο Luiss- και οι περισσότεροι μένουν σε διαμέρισμα με άλλους συγκατοίκους. Να σημειώσω ότι στο κέντρο οι τιμές ανεβαίνουν κατακόρυφα (πάνω από 1000 ευρώ για μια ‘τρύπα΄), οπότε δεν θα το συνιστούσα.
Το κόστος ζωής είναι κατά μέσο όρο στα επίπεδα της Ελλάδας, ίσως λίγο ανεβασμένο σε ορισμένους τομείς, αλλά χωρίς μεγάλες και δυσάρεστες εκπλήξεις. Εάν θέλετε να φάτε όπως οι Ιταλοί, θα πρέπει πάντως να δώσετε κάτι παραπάνω: ένα πλήρες γεύμα σε εστιατόριο, με πρώτο πιάτο, κυρίως πιάτο, σαλάτα, κρασί, γλυκό και καφέ θα κοστίσει τουλάχιστον 25-30 ευρώ/ άτομο –εάν βεβαίως αντέχετε να φάτε τόσο! Υπάρχουν, εννοείται, και πιο φτηνά μαγαζιά, καθώς και η επιλογή της pizza στο χέρι, σάντουιτς ή ντονέρ (γύρος). Όσο για τη βραδινή ζωή, υπάρχουν στέκια φοιτητών με το ποτό στα 3-4 ευρώ, υπάρχουν και τα υπόλοιπα με τιμές Ελλάδας, δηλαδή το ποτό γύρω στα 7-8 ευρώ. Πολύ πρακτικό είναι το λεγόμενο aperitivo, κάθε βραδάκι από τις 6.30 έως τις 9.30 περίπου, το οποίο προσφέρεται στα μπαρ της πόλης και περιλαμβάνει 1 ποτό ή κοκτέιλ και open μπουφέ -όλα αυτά στην κανονική τιμή του ποτού.
Για τα πανεπιστήμια:
1.Luiss Guido Carli
Το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο είναι ιδιωτικό και συνακόλουθα οι παροχές του είναι άνω του μέσου όρου σε σύγκριση με την Ελλάδα. Για τους φοιτητές ανταλλαγής δεν υπάρχουν δίδακτρα.
Η επιλογή μου ήταν καθαρά πρακτική, δεδομένου ότι δεν μιλούσα Ιταλικά και αυτό ήταν το μόνο από τα συμβαλλόμενα πανεπιστήμια που παρείχε και κάποια μαθήματα στα Αγγλικά. Αποδείχτηκε όμως μια καλή επιλογή. Οι τάξεις είναι ολιγομελείς, ενώ εάν κάποιος είναι από 3ο έτος και άνω, μπορεί να παρακολουθήσει και μαθήματα master, μάλιστα και μαθήματα από τα άλλα δύο τμήματα του πανεπιστημίου (Οικονομικό και Πολιτικό). Για όσους δεν γνωρίζουν Ιταλικά ή θέλουν να προχωρήσουν στη γλώσσα, προσφέρονται μαθήματα και σχετική πιστοποίηση κατόπιν εξέτασης. Οι εγκαταστάσεις του είναι πολύ καλές και σύγχρονες, μοιρασμένες σε 3 κτιριακά συγκροτήματα, ανάμεσα στα οποία προσφέρεται δωρεάν μετακίνηση με πούλμαν από το πανεπιστήμιο. Στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο υπάρχει, ακόμη, η δυνατότητα ενασχόλησης με διάφορες δραστηριότητες, όπως ποδόσφαιρο, βόλεϊ ή ραδιοφωνικές εκπομπές. Στα κτίρια υπάρχουν, εκτός από αίθουσες διδασκαλίας, καφετέριες, βιβλιοπωλείο, βιβλιοθήκη, αίθουσες υπολογιστών και εστιατόριο –το οποίο προσφέρει πλήρες γεύμα με 3,2 ευρώ. Οι φοιτητές προμηθεύονται 2 κάρτες, μία για το εστιατόριο και μία για τις υπόλοιπες δραστηριότητές τους εντός του πανεπιστημίου, αποφεύγοντας έτσι τη γραφειοκρατία. Οι εξετάσεις γίνονται κατά κύριο λόγο προφορικά.
Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα πανεπιστήμιο με καλή οργάνωση, που παρέχει στους εισερχόμενους φοιτητές ό,τι βοήθεια χρειαστούν ήδη από την πρώτη μέρα της άφιξής τους.
2.La Sapienza
Το εν λόγω πανεπιστήμιο είναι από τα πλέον γνωστά της Ιταλίας. Διάσημο για το επίπεδο σπουδών του και με διδακτικό προσωπικό μεγατόνων. Το campus –χτισμένο επί Μουσολίνι– είναι σε κεντρικό σχετικά σημείο (κοντά στο σταθμό Termini) και από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη –προσωπικά την πρώτη μέρα έκανα 45 λεπτά να εντοπίσω το κτήριο της Νομικής και θυμάμαι να στέλνω μηνύματα απελπισίας σε φίλους μου. Εκτός από το campus, κτήρια του πανεπιστημίου βρίσκονται διάσπαρτα στην πόλη, ενώ υπάρχουν και 3 λέσχες φαγητού. Το πλήρες γεύμα (πρώτο και δεύτερο πιάτο, συνοδευτικό, γλυκό ή φρούτο) στοιχίζει 2,03 ευρώ (ναι! ναι! τα 3 λεπτά κρίνονται απαραίτητα) και σε καλύπτει ποσοτικά για 1,5 μέρα.
Αυτό που δεν ήξερα όταν έφτασα στη Ρώμη είναι λεπτομέρειες για την ιταλική γραφειοκρατία –μου έλειψε τόσο πολύ το ελληνικό δημόσιο τους 4,5 αυτούς μήνες! Γράφτηκα μετά από 3 βδομάδες παραμονής και καθημερινών προσπαθειών, γιατί απλά το γραφείο Erasmus δεν λειτουργούσε. Γενικότερα ήρθα αντιμέτωπη με σωρεία προβλημάτων και το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο ήταν και το μόνο μελανό σημείο της εμπειρίας μου.
Αν κάποιος σκέφτεται να το επιλέξει πρέπει να λάβει υπόψη του τα εξής: τα τελευταία χρόνια το πανεπιστήμιο λειτουργεί με ακαδημαϊκά έτη –όχι εξάμηνα. Οι περισσότεροι άλλωστε ανταλλάξιμοι φοιτητές πάνε εκεί για έτος. Τα μαθήματα του Α΄ έτους διαρκούν από Νοέμβρη έως Μάιο, ενώ των υπολοίπων ετών από Γενάρη έως Ιούλιο. Όλες οι εξετάσεις, με μόνη εξαίρεση το προοριζόμενο για τους φοιτητές Erasmus «Εισαγωγή στο Ιταλικό Δίκαιο», είναι προφορικές με ιδιαίτερα μεγάλη ύλη (σαφώς μεγαλύτερη από ένα μέσο μάθημα της Νομικής Αθηνών), γεγονός που καθιστά την πολύ καλή γνώση της ιταλικής απαραίτητη.
Συνολικές εντυπώσεις….
Η εμπειρία του Erasmus υπήρξε και για τις δυο μας η ωραιότερη μέχρι στιγμής στη ζωή μας. Αξίζει να τη ζήσει κανείς, σε όποια πόλη και αν επιλέξει να πάει. Στη Ρώμη πάντως είναι σίγουρο ότι θα χορτάσει εικόνες, ιστορία, φαγητό και θα έχει την ικανοποίηση να ζήσει, έστω για λίγο, στην αιώνια πόλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου